Szyby hartowane

Hartowanie - proces nagrzewania (do temperatury około 700 stopni C) i następujący po nim proces gwałtownego schłodzenia. W wyniku tego szkło uzyskuje układ naprężeń, który powoduje, że jego wytrzymałość mechaniczna jest 5-7-krotnie wyższa od zwykłego szkła. Większy jest również zakres odporności na szoki temperaturowe i wynosi 200-300 ֯C.

Przy przekroczeniu wytrzymałości szkła, następuje jego rozbicie.

Charakterystyczny dla szyb hartowanych jest sposób ich pękania – rozbijają się na drobne, nieostre kawałki (takie jak w szybie samochodowej), zmniejszając ryzyko zranienia.

Szkło float hartowane oznacza się skrótem ESG oraz ma wytrzymałość 120 N (Newtonów) /mm2 na zginanie, a także 700-900 N/mm2 na ściskanie.

Szkło po zahartowaniu nie podlega obróbce mechanicznej (cięcie, szlifowanie, wiercenie otworów). Jedyną dopuszczalną metodą zmiany kształtu jest piaskowanie. Wszelkie obróbki należy wykonywać przed hartowaniem. Istnieją poważne ograniczenia na możliwości hartowania pewnych kształtów szkła. Element poddany hartowaniu musi być pozbawiony ostrych krawędzi, dlatego każdą formatkę szklaną należy oszlifować lub stępić rogi, natomiast szpice i wcięcia zaokrąglić.

Minimalny wymiar szkła – 150 x 300 mm, maksymalny wymiar szkła – 3150 x 2000 mm. Grubość szkła od 3 mm do 19 mm.

Szkło hartowane znajduje swoje zastosowanie wszędzie tam, gdzie wymagana jest zwiększona wytrzymałość szkła.